Βασικά με εκνευρίζει ιδιαίτερα και μου φέρνει στο μυαλό τρομακτικές σκέψεις όταν βρίσκομαι μποτιλιαρισμένος μέσα σε ένα κλουβί από λαμαρίνα και ρόδες,σαν ποντικός στη φάκα.Εγώ και άλλοι χιλιάδες.Δεν το χωράει ο νους μου οτι είναι δυνατό να υποβάλλω τον εαυτό μου σε τέτοια διαδικασία για να πάω στη δουλειά μου,να βρω τους φίλους μου ή έστω να κάνω ένα ταξίδι.Όμως μακρυά από την πόλη όλα αυτά αποτελούν παρελθόν.Γενικότερα ίσως και να μη χρειάζεται καν να χρησιμοποιήσω το αυτοκίνητο.Και μετά μου λένε να ζήσω στην πόλη.Ε,όχι ρε φίλε...
SAD_JOKER_3D εδώ με συγχωρείς αλλά πιστεύω ότι τα βλέπεις πολύ εγωιστικά τα πράγματα. Δεν γίνεται να έχεις παράπονο από τα μποτιλιαρίσματα όταν είσαι μέρος τους. Αν δεν χρησιμοποιούσες αμάξι δεν θα σε απασχολούσαν. Αλλά και πάλι, αν θες να αποφύγεις όλη αυτή τη ταλαιπωρία, μπορείς να ταξιδεύεις ή να μετακινείσαι τις ώρες της μη-αιχμής.Εάν θες να αποφύγεις τη κίνηση τόσο πολύ χρησιμοποίησε μέσα που δεν αλληλεπισρούν με αυτήν, όπως metro, τραίνα, πλοία κ.ά. ή δίκυκλα οχήματα σε συνδιασμό με πολλή εμπειρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήoniropolos
ΑπάντησηΔιαγραφήi usia einai na min eisai desmeos tis polis,to na tros esto kai 30 lepta piso ap to timoni,to einai xasimo xronu zois...o anthropos exi vathia stis rizes tu mathi oti dn itan pada etsi anagea ta pragmata....dn mas eftane o topos opos itan,thelame tsimeda sti zoi mas,kai afu ton piksame sto beto ton topo ton skapsame k aniksame lagumia gia na kinumaste pio grigora.....kapote ipirxe armonia stis zoes ton anthropon